Parodontitis bij katten (parodontitis) is een aandoening die de ondersteunende structuren van de tanden in de maxillaire botten aantast, inclusief het parodontium. Er zijn twee hoofdvormen van parodontitis: gingivitis en parodontitis. Gingivitis vertegenwoordigt de eerste fase in de ontwikkeling van parodontitis en wordt veroorzaakt door de zure afscheidingen en gifstoffen die vrijkomen in tandplak. Deze stoffen hebben een irriterend effect, wat leidt tot ontstekingen, bekend als gingivitis. Wanneer de ontsteking overgaat in een infectie en zich uitstrekt van het tandvlees tot de botstructuur van de tand en ligamentaire structuren, kan dit worden beschouwd als het primaire stadium van parodontitis.
Parodontitis ontstaat vaak na onbehandelde en genegeerde gingivitis. Bacteriële tandplak hoopt zich op op de tanden, waardoor het tandvlees geïrriteerd raakt, en het parodontale ligament verliest collageen, wat resulteert in de vernietiging van het alveolaire bot, waardoor de hechting van de tand verzwakt.
Oorzaken van parodontitis bij katten
Naast een slechte mondhygiëne zijn er nog andere belangrijke factoren die parodontitis bij katten kunnen veroorzaken:
Virale infecties: Feline Calicivirus (FCV) en Feline Herpesvirus (FHV) kunnen een belangrijke rol spelen bij het veroorzaken van gingivitis, terwijl Feline Leukemie Virus (FeLV) en Feline Immunodeficiency Virus (FIV) het immuunsysteem van de kat beïnvloeden, hoewel ze niet direct verband houden met tandvleesontsteking.
Onjuiste uitlijning van de tanden: Abnormale positionering en opeenhoping van tanden bevorderen de ophoping van bacteriële tandplak.
Genetica: Sommige katten zijn genetisch vatbaar voor tandziekten, en in sommige gevallen kan parodontitis ontstaan, zelfs als de mondhygiëne strikt wordt nageleefd.
Tandresorptie: Laesies in de mondholtes van de kat leiden tot de ontwikkeling van gingivitis rond de tanden.
Immuunziekten: Ontsteking van het mondslijmvlies kan worden veroorzaakt door auto-immuunziekten of immuungemedieerde ziekten, overdreven reacties van het immuunsysteem op normale stressoren zoals bacteriën en toxines die zich ophopen in bacteriële plaque.
Bacteriële plaque: Net als bij gingivitis is de vorming van bacteriële tandplak een primaire oorzaak van parodontitis. Tandplak verandert na verloop van tijd in tandsteen en kan tandvleesontsteking veroorzaken.
Tandsteen: Tandsteenafzettingen worden gevormd uit mineralen afkomstig uit speeksel en hopen zich op op de tanden. Tandsteen kan het tandvlees irriteren en bijdragen aan parodontitis.
Bacteriële infecties: Pathogene bacteriën die zich rond de tanden ophopen, kunnen ernstige tandvleesinfecties en ondersteunende weefselinfecties en -ontstekingen veroorzaken.
Parodontitis bij katten is een veel voorkomende aandoening die de mondholte en het tandondersteunende weefsel aantast en maximale aandacht en onmiddellijk overleg met een gespecialiseerde dierenarts vereist.
Symptomen van parodontitis bij katten
De belangrijkste symptomen van parodontitis bij katten zijn onder meer:
- Onaangename ademgeur (Halitose): Een van de eerste tekenen van parodontitis is de onaangename geur van de adem.
- Gingivale bloeding: Tandvlees kan bloeden tijdens het tandenpoetsen of kauwen.
- Moeilijkheden met eten: Katten kunnen problemen ondervinden bij het kauwen en slikken, wat leidt tot verminderde eetlust en voedselconsumptie.
- Overmatige speekselvloed: Overmatige speekselvloed kan een teken zijn van oraal ongemak.
- Pijnlijk kauwen: Katten kunnen pijn vertonen tijdens het kauwen.
- Losse of vallende tanden: In vergevorderde stadia kan parodontitis leiden tot tandverlies.
Behandeling van parodontitis bij katten
Het is van cruciaal belang en wordt aanbevolen dat de kat door een dierenarts wordt onderzocht voor een goede evaluatie en behandelingsplanning. De behandeling van parodontitis bij katten vereist een zorgvuldige en voortdurende aanpak om de mondgezondheid te behouden.
De behandeling van parodontitis bij katten varieert afhankelijk van het stadium van de ziekte. Voor gingivitis zonder botverlies is tandschilfering effectief, waarbij bacteriële tandplak van de tanden wordt verwijderd, ook onder het tandvlees. Deze procedures kunnen helpen ontstekingen onder controle te houden en ziekteprogressie te voorkomen.
Als er sprake is van verlies van tandondersteunende structuren en het proces onomkeerbaar is, kan de dierenarts kiezen voor een van de volgende oplossingen:
Toepassing van antibiotica onder het tandvlees: Om lokale infecties te bestrijden en de verspreiding van bacteriën onder controle te houden.
Wortelkanaalbehandelingen: In sommige gevallen kunnen wortelkanaalbehandelingen worden gebruikt om de aangetaste tand te behouden en tegelijkertijd de infectie binnenin te verwijderen.
Tandextractie: In ernstige gevallen waarbij tanden onomkeerbaar zijn aangetast, kan extractie nodig zijn om verspreiding van infecties te voorkomen en ongemak te verlichten.
Behandeling met antibiotica: In situaties van ernstige infecties kan de toediening van antibiotica nodig zijn om bacteriën te bestrijden en ontstekingen onder controle te houden.
Pijnbeheersing: Om het comfort van het dier te garanderen, kunnen medicijnen worden toegediend om de pijn te beheersen die verband houdt met procedures of de ziektetoestand.
Mondhygiëne thuis: Eigenaren kunnen een cruciale rol spelen bij het voorkomen van herhaling door regelmatige mondhygiënepraktijken toe te passen, waaronder tandenpoetsen en het gebruik van specifieke producten die zijn ontworpen om de tandgezondheid te behouden.
Het handhaven van een strenge mondhygiëne en regelmatige bezoeken aan de dierenarts dragen bij aan het garanderen van een optimale mondgezondheid van het huisdier.
