Jeśli jesteś miłośnikiem roślin i masz w domu kota, zdecydowanie warto wiedzieć, jakie rośliny są dla kotów toksyczne, a jakie nietoksyczne.
Aby upiększyć wygląd naszych domów, wielu z nas decyduje się na dodanie koloru i bardziej naturalnej atmosfery za pomocą roślin, nie zdając sobie sprawy, że niektóre z nich mogą być trujące dla naszych kocich przyjaciół i zagrażać ich życiu.
Statystyki pokazują, że istnieje ponad 700 roślin toksycznych dla kotów i innych zwierząt domowych oraz ptaków.
Pomimo tego, że są zwierzętami mięsożernymi, koty uwielbiają jeść trawę, szczególnie podczas linienia, ale także w innych sytuacjach, ponieważ pomaga ona w trawieniu. Dlatego tak ważna jest znajomość toksycznych roślin dla kotów. Mądrość ludowa podpowiada, że zjadają trawę, gdy boli ich głowa, czego jednak nie potwierdzają lekarze weterynarii ani badania naukowe.
Niektóre koty nie chcą jeść roślin i trawy, ale wiele z nich to zrobi, gdy napotkają w domu rośliny doniczkowe. Koty te mogą pomylić rośliny ze smakołykiem i zacząć podgryzać liście, kwiaty, a nawet cebule, nieświadome, że może im to zaszkodzić. Dlatego Twoim obowiązkiem jest zadbać o ich dobre samopoczucie i zdobyć wiedzę na temat roślin, które możesz mieć wokół swojego kota. Wiedza o tym, które rośliny są toksyczne dla kotów, a które nietoksyczne, jest niezbędna, jeśli trzymasz je w domu.
Wiele toksycznych roślin może powodować zapalenie skóry, problemy żołądkowe lub problemy z jamą ustną, podczas gdy inne mogą wpływać na określone narządy, narażając życie kota.
Spis treści
Lista roślin toksycznych dla kotów (trujących)
Aloes: depresja, wymioty, biegunka, anoreksja, drżenie, zmiany koloru moczu.
Azalia: nadmierne ślinienie, osłabienie, wymioty, biegunka, niedociśnienie, zatrzymanie akcji serca.
Palma kartonowa: intensywne pragnienie, żółtaczka, niewydolność wątroby, krwawienie z jelit, zadrapania, wymioty.
Begonia: wymioty, nadmierne miauczenie, trudności w połykaniu, podrażnienia i oparzenia jamy ustnej.
Kaktus: podrażnienie jamy ustnej i żołądka.
Calla Lily: wymioty, trudności w połykaniu, podrażnienia i oparzenia jamy ustnej.
Lilia i wszystkie pokrewne gatunki: wymioty, biegunka, niewydolność nerek, letarg, utrata apetytu, ślinienie, drżenie, drgawki, zaburzenia rytmu serca, niskie ciśnienie krwi, bóle brzucha, podrażnienia jamy ustnej, trudności w połykaniu. Zaleca się, aby nie mieć w domu lilii, ponieważ dla wielu kotów są one śmiertelne.
Bożenarodzeniowy kaktus: wymioty, podrażnienie żołądka i jamy ustnej.
Chryzantema: zapalenie skóry, nadmierne ślinienie, wymioty, biegunka.
Cyklamen: ślinienie, nieregularność akcji serca, wymioty, biegunka, zatrzymanie krążeniowo-oddechowe.
draceny: rozszerzone źrenice, krew w wymiocinach, nadmierne ślinienie.
Figowiec: zapalenie skóry, wymioty, ślinienie, podrażnienie jamy ustnej.
Paproć: ból brzucha, zapalenie skóry. (Może powodować te problemy, ale nie jest toksyczny).
Filodendron: trudności w połykaniu, wymioty, oparzenia warg i języka.
Goździk: podrażnienia skóry, zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Ogórki: choroby skóry, problemy żołądkowo-jelitowe.
Bluszcz: ból brzucha, nadmierne ślinienie, wymioty, biegunka, podrażnienie jamy ustnej, trudności w połykaniu.
Konwalie: dezorientacja, niskie ciśnienie krwi, nieregularne bicie serca.
Tulipan: wymioty, depresja, biegunka, nadmierne ślinienie.
Oleander: hipotermia, problemy z sercem, podrażnienia żołądkowo-jelitowe.
Liliowy: omdlenia, wymioty, zapaść nerek, śpiączka.
Narcyz: ślinienie się, wymioty, biegunka, niedociśnienie, drgawki.
Pierwiosnek: wymioty, biegunka.
Pomidor: podrażnienia żołądkowo-jelitowe, utrata apetytu, osłabienie, niskie ciśnienie krwi, dezorientacja, wolne tętno, rozszerzone źrenice, biegunka.
Pokrzywa: depresja, anoreksja, wymioty, biegunka.
Ucho słonia: trudności w połykaniu, wymioty, podrażnienia i oparzenia jamy ustnej.
Jemioła: zmiany zachowania, niedociśnienie, wymioty, niewydolność sercowo-naczyniowa, niski puls, biegunka, problemy żołądkowo-jelitowe.
Hiacynt: zapalenie skóry, reakcje alergiczne, wymioty, biegunka.
Na podanej liście znajdują się wyłącznie rośliny najczęściej spotykane w naszych domach, jednak należy pamiętać, że gatunków roślin toksycznych dla kotów jest znacznie więcej. Świadomość istnienia tych toksycznych dla kotów roślin ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa Twoich kocich przyjaciół, ponieważ spożycie lub kontakt z tymi szkodliwymi substancjami roślinnymi może prowadzić do szeregu problemów zdrowotnych, a w ciężkich przypadkach nawet zagrażać życiu.
Objawy – Kot zatruty roślinami domowymi lub ogrodowymi (rośliny toksyczne dla kotów)
Objawy, które pojawiają się u kota zatrutego roślinami, można powiązać z narządem dotkniętym trucizną, w następujący sposób:
Jeśli nerki są zaatakowane, kot będzie pił nadmierną ilość wody i często oddawał mocz.
Jeśli trucizna dostanie się do jamy ustnej lub przełyku, kot będzie się obficie ślinił i będzie miał trudności z połykaniem.
Wymioty i biegunka występują, gdy dotknięty jest żołądek, okrężnica lub jelita.
Nieregularne, wolne lub szybkie tętno jest oznaką, że na serce wpływają toksyczne substancje, które kot spożył z rośliny.
Jeśli zauważysz trudności w oddychaniu, kot może mieć problemy z drogami oddechowymi.
Ponadto, jeśli występują stany zapalne, zaczerwienienie i swędzenie, może to być spowodowane ekspozycją na roślinę.
We wszystkich tych przypadkach wizyta u lekarza weterynarii staje się priorytetem i pilnością. Weź liść lub kwiat, który kot ze sobą zjadł, a jeśli już zwymiotował, spróbuj pobrać próbkę. Zabieg będzie uzależniony od gatunku rośliny.
Aby postawić prawidłową diagnozę, lekarz podda kota dokładnemu badaniu. Pobiorą próbki krwi i moczu, a w przypadku potwierdzenia zatrucia podają środki wywołujące wymioty, węgiel leczniczy, który wchłonie wszelkie substancje toksyczne zalegające w organizmie po wymiotach, oraz napary z witamin i minerałów w celu wsparcia ważnych narządów.
Mimo że podejmiesz natychmiastowe działania i natychmiast zastosujesz leczenie, wiele kotów nadal ulega zatruciu. Lekarze twierdzą, że najbardziej śmiertelną rośliną dla kotów jest lilia wielkanocna.
W przypadku stosowania specjalnych diet powrót do zdrowia zajmuje dłuższy okres, dlatego należy skrupulatnie przestrzegać instrukcji i porad lekarza weterynarii.
Przeczytaj także: Toksyczne olejki eteryczne dla kotów (5 najlepszych doTERRA)
Które rośliny są nietoksyczne dla kotów
Istnieje kilka nietoksycznych roślin dla kotów, które mogą służyć jako bezpieczna alternatywa dla potencjalnie szkodliwych roślin. Oto kilka przykładów nietoksycznych roślin dla kotów:
Kocimiętka (Nepeta cataria) – Roślina przyciągająca koty i dostarczająca im naturalnego stymulatora.
Pietruszka – Przyprawa, którą można uprawiać w doniczce, która jest bezpieczna do spożycia przez koty.
Bazylia – Aromatyczna roślina, która nie jest toksyczna dla kotów.
Mięta (Mentha) – Odświeżająca i stymulująca roślina dla kotów, bezpieczna dla nich.
Rozmaryn (Rosmarinus officinalis) – Roślina przyprawowa i aromatyczna, która nie jest szkodliwa dla kotów.
Fiołek Afrykański (Saintpaulia) – Popularna roślina doniczkowa, która nie jest toksyczna dla kotów.
Paproć (Nephrolepis exaltata) – Roślina doniczkowa o delikatnych liściach, bezpieczna dla kotów.
Palma Bambusowa (Chamaedorea seifrizii) – Mała i elegancka dłoń, która nie stwarza zagrożenia dla kotów.
Mimo że rośliny te nie są toksyczne, każdy kot może reagować indywidualnie na inne rośliny. Dlatego zawsze dobrą praktyką jest monitorowanie zachowania kota podczas wprowadzania nowej rośliny do domu i skonsultowanie się z lekarzem weterynarii, jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące bezpieczeństwa kota w stosunku do określonych roślin.
Wniosek: rośliny toksyczne i nietoksyczne dla kotów
Podsumowując, należy mieć świadomość obecności toksycznych roślin dla kotów i unikać ich w domach i ogrodach, aby zapewnić bezpieczeństwo naszym kocim przyjaciołom. Jednocześnie istnieje wiele nietoksycznych roślin dla kotów, które możemy włączyć do ich środowiska, zapewniając im naturalne stymulatory i bogatszą przestrzeń życiową. Każdy kot może jednak inaczej reagować na rośliny, dlatego przy wprowadzaniu nowych roślin do naszych domów zawsze zaleca się uważne monitorowanie jego zachowania i konsultację z lekarzem weterynarii. Bezpieczeństwo naszych kotów powinno zawsze być najwyższym priorytetem.
