Hoe manifesteert het zich, wat veroorzaakt het en wat is ataxie bij katten? Een vraag die veel katteneigenaren stellen als ze evenwichtsproblemen bij hun kattengenoten opmerken.
Ataxie bij katten (kattenataxie) is een neurologische aandoening die de coördinatie en het evenwicht van een kat beïnvloedt. Ataxie wordt gekenmerkt door problemen bij het controleren van vrijwillige bewegingen van het lichaam en de ledematen, waardoor het dier een onstabiele gang heeft en moeite heeft om normaal te bewegen.
Inhoudsopgave
Belangrijkste soorten ataxie bij katten
Er zijn drie soorten ataxie bij katten, afhankelijk van het deel van het zenuwstelsel dat wordt aangetast.
Cerebellaire ataxie
Het cerebellum is het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het coördineren van fijne bewegingen en evenwicht. Cerebellaire ataxie treedt op wanneer het cerebellum wordt aangetast door verwondingen, genetische ziekten of andere aandoeningen. Katten met cerebellaire ataxie kunnen onzekere en ongecoördineerde bewegingen vertonen, zoals onvast lopen en moeilijke sprongen. Ze kunnen moeite hebben met het beheersen van hun spieren voor nauwkeurige bewegingen.
Vestibulaire ataxie
Het vestibulaire systeem in het binnenoor regelt het evenwicht en de ruimtelijke oriëntatie. Vestibulaire ataxie treedt op wanneer dit systeem wordt beïnvloed door infecties, ontstekingen of tumoren. Katten met vestibulaire ataxie kunnen symptomen vertonen zoals een gekantelde of roterende kop, een wankele gang en verlies van evenwicht. Deze symptomen kunnen gepaard gaan met misselijkheid en braken.
Sensorische ataxie
Dit type ataxie treedt op wanneer sensorische zenuwen of sensorische informatietransmissieroutes worden aangetast. Katten met sensorische ataxie kunnen moeite hebben met het coördineren van bewegingen als gevolg van verminderde gevoeligheid en sensorische feedback. Dit type ataxie kan worden veroorzaakt door zenuwaandoeningen of ziekten die het perifere zenuwstelsel aantasten.
Symptomen van ataxie bij katten
Katten met ataxie kunnen tekenen vertonen die lijken op dronkenschap, zoals een wankele en wankelende gang en een verhoogde neiging tot slaperigheid. Soms kunnen de symptomen minder uitgesproken zijn, zoals een lichte kanteling van het hoofd of een lichte krul van de tenen tijdens het lopen.
Een van de kenmerkende symptomen van ataxie is nystagmus, een ongebruikelijke oogbeweging die kan optreden als gevolg van problemen in het centrale zenuwstelsel.
Katten die plotselinge ataxie ervaren, kunnen de neiging hebben om naar één kant te rollen of te vallen en ervaren vaak aanzienlijke misselijkheid als gevolg van het gevoel van instabiliteit. Aan de andere kant, als ataxie bij katten in de loop van de tijd aanhoudt, hebben ze meestal het vermogen zich aan te passen en hebben ze minder kans op misselijkheid.
Oorzaken van ataxie bij katten
Ataxie bij katten kan verschillende oorzaken hebben, waaronder de volgende:
Centraal zenuwstelsel of hersenaandoeningen. Hersentumoren, verwondingen, ontstekingen of infecties in de hersenen of het ruggenmerg van een kat kunnen leiden tot ataxie door de goede werking van het centrale zenuwstelsel te beïnvloeden.
Cerebellaire problemen. Schade of misvormingen van het cerebellum kunnen ataxie veroorzaken, omdat dit deel van de hersenen cruciaal is voor het coördineren van bewegingen.
Aandoeningen van het binnenoor. Het vestibulaire systeem in het binnenoor speelt een cruciale rol bij het evenwicht. Infecties, ontstekingen of verwondingen in dit gebied kunnen vestibulaire ataxie veroorzaken.
Genetische ziekten. Bepaalde genetische ziekten kunnen tot ataxie leiden, vooral als ze de werking van het zenuwstelsel beïnvloeden.
Toxiciteiten. Het innemen van giftige stoffen zoals giftige planten, huishoudelijke chemicaliën of de verkeerde medicijnen kan bij katten ataxie veroorzaken.
Metabolische omstandigheden. Sommige metabolische aandoeningen, zoals hypoglykemie of erfelijke stofwisselingsstoornissen, kunnen de normale werking van het zenuwstelsel beïnvloeden en tot ataxie leiden.
Infectieziekten. Infecties met verschillende micro-organismen, zoals virussen of bacteriën, kunnen het zenuwstelsel aantasten en bijdragen aan de ontwikkeling van ataxie.
Auto-immuunziekten. Ataxie bij katten kan ook optreden als gevolg van auto-immuunziekten. Deze kunnen ervoor zorgen dat het immuunsysteem zijn eigen zenuwcellen aanvalt, wat leidt tot neurologische symptomen, waaronder ataxie.
Trauma. Hoofdletsel of letsel aan het ruggenmerg kunnen de werking van het centrale zenuwstelsel of het cerebellum beïnvloeden, wat tot ataxie kan leiden.
Degeneratieve ziektes. Sommige degeneratieve ziekten, zoals tussenwervelschijfaandoeningen, kunnen geleidelijk de zenuwstructuren beschadigen en symptomen van ataxie veroorzaken.
Afhankelijk van de drie belangrijkste soorten ataxie bij katten zijn de oorzaken als volgt:
Cerebellaire ataxie
- Congenitale misvormingen van het cerebellum.
- Cerebellaire tumoren.
- Hoofd- of wervelkolomtrauma's die het cerebellum aantasten.
- Herseninfecties of ontstekingen die het cerebellum aantasten.
Vestibulaire ataxie
- Binnenoorinfecties of ontstekingen.
- Tumoren in het gebied van het binnenoor of de vestibulaire zenuwen.
- Verwondingen aan het binnenoor of de vestibulaire zenuwen.
Sensorische ataxie
- Perifere zenuwaandoeningen die verantwoordelijk zijn voor de overdracht van sensorische informatie.
- Zenuwbeschadigingen of compressies.
- Metabolische of genetische ziekten die de werking van sensorische zenuwen beïnvloeden.
Diagnose – Ataxie bij katten
Als u tekenen van ataxie bij uw kat waarneemt, is het van cruciaal belang om hem onmiddellijk naar de dierenarts te brengen. De dierenarts zal de medische geschiedenis grondig beoordelen en vervolgens een lichamelijk onderzoek van het dier uitvoeren om eventuele neurologische afwijkingen (die het zenuwstelsel aantasten) te beoordelen.
Zodra het type ataxie (sensorisch, vestibulair of cerebellair) is geïdentificeerd, kunnen aanvullende tests nodig zijn, zoals bloedonderzoek, urineanalyse, röntgenfoto's en geavanceerde beeldvorming, om de onderliggende oorzaak te bepalen. Deze procedures helpen bij het stellen van een nauwkeurige diagnose en het ontwikkelen van een passend behandel- of behandelplan voor de ataxie van uw kat.
Wanneer ataxie bij katten voorkomt, impliceert de diagnose vaak een geleidelijke en zorgvuldige aanpak, omdat de symptomen bij meerdere aandoeningen vergelijkbaar kunnen zijn. Hier zijn de gebruikelijke stappen voor het diagnosticeren van ataxie bij katten:
Klinisch onderzoek. De dierenarts zal een lichamelijk onderzoek van de kat uitvoeren om duidelijke tekenen van ataxie en andere daarmee samenhangende symptomen waar te nemen.
Medische geschiedenis. De eigenaar zal worden geïnterviewd over de waargenomen symptomen, de duur ervan en eventuele risicofactoren of recente gebeurtenissen die zouden kunnen bijdragen aan het ontstaan van ataxie.
Laboratorium testen. Bloedonderzoek en andere laboratoriumtests kunnen helpen bij het identificeren van mogelijke oorzaken van ataxie, zoals infecties, stofwisselingsstoornissen of verstoorde elektrolytenbalans.
In beeld brengen. Beeldvormingsonderzoeken, zoals computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), kunnen worden gebruikt om de hersenen, het ruggenmerg en de binnenoren te visualiseren en eventuele laesies, tumoren of afwijkingen te identificeren.
Functionele testen. De dierenarts kan tests uitvoeren om de coördinatie van de kat en de functie van zijn zenuwstelsel te evalueren, zoals testen van reflexreacties of evenwichtstests.
Uitsluiting van andere voorwaarden. Omdat de symptomen van ataxie vergelijkbaar kunnen zijn met die van andere ziekten, zal de dierenarts proberen andere mogelijke oorzaken, zoals toxiciteiten of spieraandoeningen, uit te sluiten.
Overleg met een specialist. In complexe of onduidelijke gevallen kan de dierenarts aanbevelen een specialist in veterinaire neurologie te raadplegen voor aanvullende evaluaties en geavanceerde interpretaties van symptomen en tests.
Behandeling. Ataxie bij katten
De behandeling van ataxie bij katten varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Als ataxie bijvoorbeeld het gevolg is van een infectie, kan de dierenarts specifieke antibiotica voorschrijven voor de behandeling.
Idiopathische ataxie of ataxie zonder bekende oorzaak zal worden behandeld met ondersteunende zorg, inclusief de toediening van medicijnen tegen misselijkheid. In deze situatie heeft de kat een veilige en beschermde omgeving nodig om letsel tijdens de manifestatie van symptomen te voorkomen. In sommige gevallen kan geassisteerde voeding en intraveneuze vloeistoftoediening nodig zijn als de kat niet zelfstandig kan eten of drinken.
Bepaalde soorten ataxie kunnen worden behandeld om de kwaliteit van leven te behouden, zelfs als ze niet volledig kunnen worden genezen. Aan de andere kant kan idiopathische ataxie vanzelf verdwijnen en in de toekomst mogelijk niet meer voorkomen.
In het geval van katten die vanaf de geboorte getroffen zijn, is een specifieke behandeling misschien niet nodig, maar hun omgeving moet zo ingericht zijn dat vallen of verwondingen veroorzaakt door een gebrek aan coördinatie en evenwicht worden voorkomen.
De dierenarts kan een preciezere diagnose stellen en een passend behandelings- of behandelplan voorstellen voor de aandoening die ataxie bij uw kat veroorzaakt.
Verwant: Panleukopenie of Feline Parvovirus (FPV). Symptomen en behandeling
Conclusie
Kortom, ataxie bij katten presenteert zich als een complexe neurologische aandoening met verschillende onderliggende oorzaken, waaronder aangeboren misvormingen, tumoren, infecties, verwondingen en genetische factoren, afhankelijk van het type ataxie (cerebellaire, vestibulaire of sensorische). Nauwkeurige diagnose omvat een systematische aanpak, waarbij klinisch onderzoek, medische geschiedenis, laboratoriumtests, beeldvormende onderzoeken en soms specialistisch overleg worden gecombineerd.
Zodra het specifieke type ataxie is geïdentificeerd, wordt een passende behandeling afgestemd op de onderliggende oorzaak. Behandelingsstrategieën kunnen variëren van het aanpakken van infecties met antibiotica tot het bieden van ondersteunende zorg voor idiopathische gevallen. Het beheren van de omgeving van de kat is van cruciaal belang om verwondingen tijdens perioden van instabiliteit te voorkomen. Over het algemeen zijn vroege diagnose en interventie essentieel om de levenskwaliteit van de kat te verbeteren en zijn welzijn te garanderen.
